- وای چطور اعتماد کردی؟
- اگه دزد باشه چی ؟
- اگه صداتو ضبط کرده باشه چی ؟
- چرا بهش اعتماد کردی؟ هیچکش اونو نمیشناسه ....تو رفتی باهاش همین طوری حرف زدی؟؟
- همین طوری زن غریبه همسایه رو راه دادی تو خونه ؟؟؟ فکر نکردی شاید بیاد خفت کنه ؟
- به دوستی که تو اتوبوس پیدا کردی آدرس دادی؟ خیلی دیوونه ای ؟؟؟ اگه فردا راه بیافته بیاد چی ؟
-وای بدبخت شدی !!! رفتی تو مهمونی عکس انداختی ؟ فکر نکردی پس فردا عکست پخش بشه ؟؟ تو فیلم هم بودی؟
-شاید فلانی جاعل باشه شناسنامه ات رو دادی دستش برات نگه داره ..؟؟؟ ؟
-حالا که اینقدر اصرار میکنه حتما یه نقشه ای داره ..ولش کن نمی خواد بری .... !!!
-وای حالا چیکار کنیم ....نکنه پسره معتاد باشه ..اگه بچه امو معتاد کنه چه خاکی به سرم کنم ؟.؟؟؟.
-جواب تلفن دادی ؟؟.....از کجا معلوم صداشو تغییر نداده باشه ....
- دوربین عکاسیتو دادی به فلانی ؟؟؟؟ اگه امشب مهمون بیاد خونشون بچه داشته باشه ...بزنه دوربینتو خراب کنه چی ؟؟؟؟ خیلی بی لیاقتی ....
-ولش کن فلانی مشکوکه... اصلا دیگه بهش چیزی نگو .....چرا موقع حرف زدن لبخند میزنه ؟؟؟
-تو دیگه چقدر ساده ای ....خالی بسته بابا ...مگه میشه آدم بدون درس خوندن قبول بشه ...؟؟؟؟
-یه وقت دیوونه نشی ....بهش شماره موبایلتو بدی ها .....فردا ازش سوء استفاده میکنه ...
-تو این زمونه به کسی نمیشه اعتماد کرد که ....همه دزد و کلاه بردارن .....
-من فلانی رو 40 سال میشناختم آخرش اون طوری شد .....دیگه به چشمام هم اعتماد ندارم
-حتما دروغ میگه ....لابد پسره با دختره دوست بوده نمیخواستن به تو بگن ....
-اینها یه کاسه ای زیر نیم کاسشون هست ....وگرنه مارو دعوت نمیکردن که ...
-اونهمه بهش اعتماد کردم آخرش ..تمام حرفهامو رفت به این و اون گفت ...
-اگه بهش اعتماد نمیکردم بهتر بود ....
-صفحه حوادث رو نمیخونی ....ببین پسره رفته مادر دوستشو کشته ....
-نگاه کن توروخدا دیگه این کارگر و راه نده تو خونه ...کارگر فلانی همه پولاشونو دزدیده ...
مشکل بزرگ بی اعتمادی ، شک و تردید ..دودلی و نداشتن خیال آسوده در جامعه یکی از مشکلات امروز همه ماست ...
مطمئنا شما اگه خودتان این حرفها را نزده باشید .( که حتما زده اید .)...بارهاو بارها از اطرافیانتان شنیده اید !!! البته حرفهای ناحسابی نیست ....چرا که اتفاقات جامعه ما موجب تشدید این افکار در ذهن ما میشوند ..و احتیاط شرط عقل است .و صد البته که نباید به هیچ کس و هیچ چیز اعتماد 100 درصد داشت . و همه جوانب را در نظر گرفت ..
اما .....اما آیا میشود با وجود 10000 مشکلی که ممکن است در انتظارمان باشد !!!زندگی را تعطیل کرده و همیشه در نوعی بی اعتمادی محض به زمین و زمان به سر برد ..
..
. خود من هم نه گاهی اوقات که شاید بسیاری اوقات با همه خوش بینی ام دچار هجوم این افکار میشوم ... مدتی دچار استرس میشوم ....و این مشکل را در بسیار ی از اطرافیانم ..دوستانم و آشنایانم دیده ام ....که در نهایت با نوعی فراموشی از ذهن خود بیرون میکنند . و به قول معروف توکل بر خدا کرده و به دست او میسپارند ...
.!!
اما افراد بسیاری را نیز میشناسم که از فرط بد بینی و نداشتن اعتماد به هیچ کس و هیچ چیز خواب راحت و آسوده ندارند ....و لحظه ای نمیتوانند با خیال راحت زندگی کنند ....با وجود احتیاط فراوان باز هم دچار همان حس شک و تردید هستند ....و شاید برای حرفهای خود دلیل و منطق فراوانی ارائه دهند ...آیا این همان احتیاطی است که شرط عقل است ؟ یا نه ....!!!
استادی میگفت حس اعتماد را تو هستی که در دیگری بوجود میآوری ...و این حس یک حس دو طرفه است ...
اما نمیدانم آیا امکان پذیر است یا خیر؟
نظر شما درباره این حس اعتماد یا بی اعتمادی چیست ؟ خوشحال میشم همه با هم درباره مشکلات اعتماد بیش از حد و یا بی اعتمادی بیش از حد بحث کنیم ...
چگونه اعتماد کنم ؟
چگونه اعتماد کنم ؟
فرصتها هیچ گاه از بین نمی روند، بلکه شخص دیگری فرصت از دست داده ما را تصاحب خواهد کرد
Re: چگونه اعتماد کنم ؟
عوض خواهم شد
هر روز مثل روز قبل، روزمون رو شروع می کنیم. مثل روز های قبل، روزها و شب ها، هفته ها و ماه ها میگذره و ما مثل همیشه یک روز مثل روز های قبل رو شروع کردیم.
همه ی ما از اوضاع، از زندگی، از زمین و زمان گله می کنیم. از هر حرف کوچیکی، ناراحت می شیم. با هر مسئله ی پیش پا افتاده ای، دست از کار می کشیم.
به همه گیر می دیم و از همه ایراد می گیریم. که چرا فلانی اون کارو کرد؟ چرا اون فلان حرف رو زد؟ برای چی باید این کارو بکنم؟ چرا اون از من نخواد ؟ به من چه ربطی داره؟ اون اول باید شروع کنه! و ...
در هر حال ما به هر نحوی که می تونیم مسائل رو از سر خودمون باز می کنیم، جوری رفتار می کنیم که انگار نه انگار که ما هم داریم این جا زندگی می کنیم، ما هم عضوی از بشریت، جامعه و خانواده هستیم، یکی خبر نداشته باشه خیال میکنه ما فرستاده هستیم !
بعضی از ما یک مقدار پیشرفت کردیم. قبول داریم که اوضاع بدی هستش، زندگی ها سخت شده و ...
و تمام سعی مون رو می کنیم، بی نهایت فکر می کنیم، که چه طور می شه این وضع رو تغییر داد؟ از چه راهی می تونیم فکر مردم رو عوض کنیم، تا بشه بهتر زندگی کرد، تا بتونیم خوب زندگی کنیم.
به سختی می تونیم کسی رو پیدا کنیم که قبول داشته باشه داره اشتباه می کنه!
دست به چه کارهای که نمی زنیم، تا اوضاع رو بهتر کنیم. ولی حتی یک بار هم تلاش نکردیم که خودمون رو تغییر بدیم.
تا حالا فکر نکردیم که اگر من خوب باشم، دیگران هم با من خوب خواهند بود. اگر من تلاش کنم، دیگران هم در کنار من تلاش خواهند کرد. اگر من کمک کنم، دیگران هم کمک می کنند.
ما انسان ها توقع داریم دیگران برای ما تغییر کنند. انتظار داریم که بقیه با ما اونطوری باشند که ما می خواهیم.
ولی خودمون اونجوری که اونا می خواهند نیستیم.
متأسفانه خیلی از ماها حتی قبول نداریم که ما داریم اشتباه می کنیم. ما هیچ علاقه ای برای تغییر کردن نداریم.
و تا آخر زندگیمون، هر روز مثل روز های قبل، یک روز دیگه رو شروع می کنیم، یک روز که هیچ برتریی نسبت به روز قبل نداره.
با این اوضاع مطمئن هستم هیچ وقت روزی پر از زیبایی رو نخواهم داشت. چون همیشه خواستیم که خوبی ها به طرف ما بیاد، ولی ما حتی یک قدم هم به سمت اون ها بر نداشتیم.
برای داشتن یک زندگی زیبا، باید به خودمون قول بدیم که همین الان "عوض خواهم شد" .
هر روز مثل روز قبل، روزمون رو شروع می کنیم. مثل روز های قبل، روزها و شب ها، هفته ها و ماه ها میگذره و ما مثل همیشه یک روز مثل روز های قبل رو شروع کردیم.
همه ی ما از اوضاع، از زندگی، از زمین و زمان گله می کنیم. از هر حرف کوچیکی، ناراحت می شیم. با هر مسئله ی پیش پا افتاده ای، دست از کار می کشیم.
به همه گیر می دیم و از همه ایراد می گیریم. که چرا فلانی اون کارو کرد؟ چرا اون فلان حرف رو زد؟ برای چی باید این کارو بکنم؟ چرا اون از من نخواد ؟ به من چه ربطی داره؟ اون اول باید شروع کنه! و ...
در هر حال ما به هر نحوی که می تونیم مسائل رو از سر خودمون باز می کنیم، جوری رفتار می کنیم که انگار نه انگار که ما هم داریم این جا زندگی می کنیم، ما هم عضوی از بشریت، جامعه و خانواده هستیم، یکی خبر نداشته باشه خیال میکنه ما فرستاده هستیم !
بعضی از ما یک مقدار پیشرفت کردیم. قبول داریم که اوضاع بدی هستش، زندگی ها سخت شده و ...
و تمام سعی مون رو می کنیم، بی نهایت فکر می کنیم، که چه طور می شه این وضع رو تغییر داد؟ از چه راهی می تونیم فکر مردم رو عوض کنیم، تا بشه بهتر زندگی کرد، تا بتونیم خوب زندگی کنیم.
به سختی می تونیم کسی رو پیدا کنیم که قبول داشته باشه داره اشتباه می کنه!
دست به چه کارهای که نمی زنیم، تا اوضاع رو بهتر کنیم. ولی حتی یک بار هم تلاش نکردیم که خودمون رو تغییر بدیم.
تا حالا فکر نکردیم که اگر من خوب باشم، دیگران هم با من خوب خواهند بود. اگر من تلاش کنم، دیگران هم در کنار من تلاش خواهند کرد. اگر من کمک کنم، دیگران هم کمک می کنند.
ما انسان ها توقع داریم دیگران برای ما تغییر کنند. انتظار داریم که بقیه با ما اونطوری باشند که ما می خواهیم.
ولی خودمون اونجوری که اونا می خواهند نیستیم.
متأسفانه خیلی از ماها حتی قبول نداریم که ما داریم اشتباه می کنیم. ما هیچ علاقه ای برای تغییر کردن نداریم.
و تا آخر زندگیمون، هر روز مثل روز های قبل، یک روز دیگه رو شروع می کنیم، یک روز که هیچ برتریی نسبت به روز قبل نداره.
با این اوضاع مطمئن هستم هیچ وقت روزی پر از زیبایی رو نخواهم داشت. چون همیشه خواستیم که خوبی ها به طرف ما بیاد، ولی ما حتی یک قدم هم به سمت اون ها بر نداشتیم.
برای داشتن یک زندگی زیبا، باید به خودمون قول بدیم که همین الان "عوض خواهم شد" .
برای تعجیل در ظهور و سلامتی امام زمان (ع) یک صلوات بفرستید.
-
marziyehkochooloo
- کاربر معمولي
- پست: 77
- تاریخ عضویت: یک‌شنبه 23 اسفند 1388, 11:42 am
Re: چگونه اعتماد کنم ؟
ویرایش شد ...
آخرین ویرایش توسط marziyehkochooloo در شنبه 11 تیر 1390, 7:23 pm، در مجموع 1 بار ویرایش شده است.
-
shiraz_ nazi
- پست: 3
- تاریخ عضویت: سه‌شنبه 3 فروردین 1389, 10:10 pm
Re: چگونه اعتماد کنم ؟
دلهای پاک اعتماد نمی کنند .فقط سادگی میکنندو امروز سادگی پاک ترین خطای دنیاست....... 